Akordeon

Akordeon (wł. fisarmonica, niem. Ziehharmonika, nor. Trekkspill, ang. accordion)

Prowadzimy naukę na dwóch podstawowych odmianach instrumentu: akordeonie klawiszowym (z klawiaturą fortepianową) i  guzikowym (tj. z klawiaturą izomorficzną).

Rozpoczęcie nauki może nastąpić w wieku od 6 do 16 roku życia.  W zależności od wzrostu dziecka dobierany jest odpowiedniej wielkości instrument. Np. dla 6-latka będzie to akordeon 30-40 basowy. Dla 10-latka w większości przypadków będzie to instrument 60-basowy itd.  Młodzież gra na instrumentach 80 i 120 basowych. W naszej Szkole istnieje możliwość wypożyczenia akordeonu dla dziecka.

Czy wiesz że:

1. Istnieje odmiana instrumentu – tzw. akordeon basowy, który używany jest w naszej Szkole w zespołach akordeonowych i pełni funkcję kontrabasu.  Instrument ten posiada niską skalę  oraz co ciekawe gra się na nim tylko prawą ręką. Lewa ręka służy tylko do rozciągania miecha.

2. Wbrew powszechnym opiniom uczniowie podczas grania na akordeonie „nie dźwigają instrumentu”, ponieważ prawidłowo ustawiony instrument spoczywa na lewej nodze grającego i w żaden sposób nie obciąża kręgosłupa.

3. Nieprawdą jest jakoby akordeon był przeznaczony tylko dla chłopców. Panuje tutaj pełne równouprawnienie. Dziewczynki też odnoszą spektakularne sukcesy na ogólnopolskich i międzynarodowych konkursach muzycznych.

4. W akordeonach stosowane są przełączniki tzw. regestry, którymi można zmieniać barwę dźwięków instrumentu. Ponadto niektóre instrumenty posiadają specjalny mechanizm do zmiany regestrów tzw. kominy, które grający obsługuje brodą, bez pomocy rąk.

5. Akordeony koncertowe posiadają w lewej części instrumentu specjalny, bardzo skomplikowany,  mechanizm tzw. convertor. Przełącznik ten zamienia tradycyjny manuał akordowy niczym czarodziejska różdżka w manuał melodyczny. Systemy  te znacznie zwiększają możliwości wykonawcze akordeonu i umożliwiają granie bardzo trudnych utworów muzycznych. Nasza Szkoła posiada kilka instrumentów tej klasy.

6. Obecnie na akordeonie można wykonywać wszechstronny repertuar od muzyki poważnej, poprzez jazz, pop, country,  do muzyki alternatywnej.

Altówka

Altówka jest instrumentem o pięknym, głębokim brzmieniu, z którego według niektórych teoretyków wywodzą się skrzypce. Sugeruje to sama włoska nazwa – viola. Skrzypce (wł. violino czyli mała viola) stopniowo jednak zaczęły wypierać instrumenty z rodziny viol.  Trzymanie instrumentu i technika gry są zbliżone, lecz altówka mimo, że mniej nośna od skrzypiec charakteryzuje się ciepłą barwą przypominającą ludzki głos. O początkach rodziny instrumentów smyczkowych już w 1556 roku pisał francuski muzyk Philibert Jambe de Fer: ” Nazywamy wiolami te instrumenty, przy których szlachta, kupcy i inni dostojni ludzie spędzają swój czas. Inny rodzaj nazywa się skrzypcami. spotkasz mało ludzi, którzy się nimi posługują, może tylko ci, którzy żyją z własnej pracy. Wykorzystuje się je do tańców na weselach i maskaradach”.

Fagot

Pasjonaci go poznali z wyjątkowo dużej skali

Bowiem ma on – bez przesady – ponad dwie i pół oktawy.

Sam też wcale nie jest mały,

Od stroika aż do czary

Fagot nasz mierzy w całości

dwa i pół metra długości.

Na Maluchy , z hardą miną

czeka obok Fagottino –

specjalista jakich mało,

kiedy dziecko nie dojrzało.

Raz wesołe robią żarty,

raz się złoszczą nie na żarty.

Innym razem też nieśmiało

grają frazy jakich mało.

Fagot to instrument z rodziny dętych drewnianych o niskim, ciepłym brzmieniu.

Uchodzi za jeden z najzabawniej brzmiących instrumentów, często wykorzystywanym do bajek. Równocześnie pisane na niego utwory często wydobywają z niego pełne melancholii i tajemnicy dźwięki, co czyni z niego instrument niezwykle ciekawy, o szerokim zastosowaniu. W naszej szkole posiadamy fagoty różnych rozmiarów. Dzięki temu naukę można rozpocząć już w wieku siedmiu lat.

Flet poprzeczny

Flet jest, zaraz po instrumentach perkusyjnych, najstarszym instrumentem w dziejach ludzkości. Przez setki lat ewoluował z kawałka trzciny lub kości do pięknego, srebrnego i bardzo poręcznego instrumentu, na którym dzisiaj mogą grać już nawet sześcioletnie dzieci. A jest to możliwe dzięki temu, że posiadamy flety o konstrukcji z zakrzywioną główką. Nie trzeba zatem czekać aż dziecko urośnie do rozmiarów pozwalających mu grać na tradycyjnym flecie.

Flet jest instrumentem nie tylko pięknym, ale także stosunkowo niedużym. Spakowany w niewielki futerał jest on bardzo wygodny w codziennym użytkowaniu i przemieszczaniu się z instrumentem.

Jako instrument dęty wymaga intensywnej pracy całego układu oddechowego. Działa to korzystnie na cały organizm i pomaga np. w przebiegu astmy.

Fortepian

Jest to strunowy, młoteczkowy instrument muzyczny, na którym według powszechnego przekonania, bardzo łatwo grać, gdyż proces wydobycia dźwięku nie wymaga od grającego ponadprzeciętnej siły, prawidłowego zadęcia, czy niewygodnej pozycji, w której trzyma się instrument. Tak czy inaczej musimy obalić ten MIT. Fortepian to instrument, który zaliczany jest do jednych z trudniejszych. Może na początku przerazić fakt, że prawa i lewa ręka gra inną melodię (w dodatku zapisaną w innych kluczach), a  w późniejszym procesie kształcenia do działania włączane są również nogi, które używają trzech pedałów  zmieniających  brzmienie instrumentu. Jednak nie panikujmy!  Możliwości gry na tym instrumencie są ogromne, a dzieci grające na fortepianie doskonale się rozwijają. Skala tego instrumentu pozwala na wykonanie partii orkiestry w obrębie biało – czarnej klawiatury składającej się z 88 klawiszy. Dźwięk fortepianu jest jednym z najprzyjemniejszych brzmień dla ucha, choć niektórzy sąsiedzi mieszkający za ścianą w naszych domach, pewnie sądzą inaczej. Warto jednak przekonać ich do słuchania muzyki klasycznej w ramach darmowych koncertów zza ściany.

 Istotną kwestią w nauce gry na fortepianie jest posiadanie instrumentu w domu. Ach! Zaraz! A czy fortepian zmieści się w naszym mieszkaniu? I tu z pomocą przychodzi PIANINO, które doskonale odnajdzie się w przestrzeniach mieszkalnych na potrzeby ćwiczenia naszych uczniów w domu.  Ale czy konieczne jest kupowanie pianina akustycznego? A może kupimy keyboard albo pianino cyfrowe? To przecież jeszcze mniejszy problem z ustawieniem instrumentu w domu… Och! Niestety nie możemy się zgodzić z tym stwierdzeniem. Bardzo istotną kwestią w rozwoju słuchu muzycznego jest żywy instrument jakim jest pianino akustyczne – i w żadnym wypadku nie może go zastąpić instrument elektryczny czy keyboard. Jako szkoła muzyczna pomagamy w znalezieniu instrumentu do zakupu, doradzamy, jak również umożliwiamy wypożyczenie  pianina ze szkoły.

Jak powiedział Fryderyk Chopin: „Posługujemy się dźwiękami, aby tworzyć muzykę, tak jak posługujemy się słowami, aby tworzyć język”. Idąc za słowami tego wybitnego pianisty kompozytora zachęcamy wszystkich do tworzenia cudownego, muzycznego języka poprzez grę na fortepianie.

Gitara klasyczna

Gitara klasyczna – większość dzieci, które chcą zostać młodymi gitarzystami myśli: „będę grał w zespole rockowym” albo „chcę zagrać „Nothing else matter” zespołu Metallica”. Otóż odmian gitar jest wiele. Ta, która pierwsza przychodzi wszystkim na myśl, to gitara elektryczna. Lecz jeśli chcemy mówić o najbardziej klasycznym rodzaju, wręcz możemy o niej powiedzieć „królowa” wśród gitar, to będzie to właśnie gitara klasyczna. Jeżeli widzieliście film Desperado albo słyszeliście o gitarzyście Paco de Lucia to na pewno skojarzycie jej wygląd i brzmienie. Gitara klasyczna pochodzi z Hiszpanii i jest wykonana z drewna (z reguły jest to świerk lub cedr). Ma 6 nylonowych strun (trzy grubsze z metalową owijką), na których dźwięk wydobywa się palcami z paznokciem. Instrument ten ma dość szeroki i płaski gryf oraz pudło rezonansowe w kształcie cyfry 8. Posiada ciepłe i przyjemne dla ucha brzmienie. Na takiej właśnie gitarze uczy się gry w szkołach muzycznych.

Jeżeli chodzi o rozmiar gitary, to mamy niemały wybór. Wszystko zależy od wieku i wzrostu młodego gitarzysty. Istnieją gitary 4/4 (standardowy rozmiar dla osoby dorosłej), ale i gitary w rozmiarach 7/8, 3/4, 1/2, a nawet 1/4! Dlatego też nawet drobnej postury i niewysokiego wzrostu kandydat do naszej szkoły dobierze dla siebie odpowiedni instrument.

Istniej bardzo wiele rodzajów gitar. I nic dziwnego. Śmiało można powiedzieć, że gitara, to jeden z najbardziej popularnych i rozpoznawalnych instrumentów na świecie. W naszej szkole uczymy gry na gitarze klasycznej, co świetnie oddaje zarówno jej specyfikę, jak i opisuje muzykę, jakiej w szkole się uczymy.

Oczywiście w miarę nabierania wprawy, gitarzysta może zagrać na takiej gitarze bardzo różną muzykę, zarówno klasyczną, jak i rozrywkową, niemniej podstawy są dla wszystkich jednakowe. Jak na piękne, nie za głośne i czarowne brzmienie, wcale nie trzeba przeznaczyć na początku wielkich kwot. Akcesoria gitarowe niezbędne do nauki, są nie tylko łatwo dostępne, ale również tanie. Czego więc potrzeba? Jedynie decyzji, trochę dyscypliny i samozaparcia!

Harfa

W naszej szkole można rozpocząć naukę gry na harfie już od 7 lub nawet 6 roku życia. Ten bajkowy instrument można zobaczyć i usłyszeć w Filharmonii podczas koncertów symfonicznych. Bardzo wyraźnie słychać harfę w utworach muzyki ilustracyjnej, filmowej, w bajkach filmowych.

Pierwsze lata nauki spędzamy, grając na harfie haczykowej. Jest to mniejsza i mniej skomplikowana siostra harfy pedałowej (koncertowej). Instrumenty te różnią się nie tylko rozmiarami, wysokością, ale też wagą, sposobem przestrajania strun i repertuarem możliwym do wykonania. Harfa jest instrumentem harmonicznym, co oznacza, że możemy zagrać tak jak na fortepianie zarówno melodię jak i akompaniament – jednocześnie lub samodzielnie. Aby zapoznać się bliżej z pięknymi dźwiękami harfy warto posłuchać utworu „Walc kwiatów” z baletu „Dziadek do orzechów” Piotra Czajkowskiego, poematu symfonicznego „Wełtawa” Bedřicha Smetany czy Koncertu na flet i harfę Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Klarnet

Klarnet to instrument dęty drewniany, na którym uczymy dzieci od 6 roku życia, oraz młodzież. Instrument ten występuje w różnych odmianach, co wiąże się z jego rozmiarem. Dzięki temu możemy dopasować model i wielkość klarnetu do wzrostu ucznia.
Małe dzieci uczymy na małym klarnecie w tzw. stroju C, a większe dzieci na dużym klarnecie w tzw. stroju B.

Kontrabas

Kontrabas jest największym instrumentem z grupy instrumentów smyczkowych. Strojony kwartami, posiada taką samą budowę jak skrzypce, altówka i wiolonczela, ale może mieć nawet 5 strun. Pięciostrunowe kontrabasy używane są w orkiestrze symfonicznej gdzie zapewniają szerokie spektrum niskich częstotliwości.
Kontrabas ma szerokie zastosowanie w muzyce. Właściwie, gdzie nie spojrzeć, mamy z nim do czynienia, od zespołów folklorystycznych, jazzowych, folkowych, muzykę etniczną i wreszcie po najważniejszą orkiestrę symfoniczną.
Na wywodzącym się z violi da gamba kontrabasie można grać zarówno arco czyli smyczkiem jak i pizzicato czyli szarpiąc struny palcami. Ten rodzaj gry ma zastosowanie głownie w muzyce jazzowej gdzie osiągnął apogeum swych możliwości.
Kontrabas na przestrzeni wieków rozwinął się niesłychanie i dziś stanowi równorzędny instrument solowy jak skrzypce czy fortepian. Wirtuozi tego instrumentu potrafią oczarować słuchaczy grą nawet Kaprysów Paganiniego!
Na początku drogi każdego młodego basisty jest granie na mniejszych instrumentach 1/8, lub 1/2, by z czasem rozwijać grę na większych. Podobnie ze smyczkami, ręka mała – mały smyczek, duża –większy. A i rodzaje smyczków mamy dwa; tak zwany system niemiecki i francuski. W naszej szkole uczymy tym pierwszym sposobem niemieckim.
Warto dodać, że coraz chętniej sięgają po ten instrument kobiety. Aktualnie gry na kontrabasie uczą się w naszej szkole z własnego wyboru, trzy dziewczynki w wieku od 10 do 13 lat, co potwierdza fakt, że kontrabas jest coraz bardziej popularnym instrumentem wśród dzieci.

Obój

„Obój- to świetny kolorysta,
bo kiedy zagra oboista,
maluje dźwięk jak jesień liście,
lub zimą kwiaty mróz- srebrzyście.
Obój potrafi grać tak cicho,
że ledwie go w orkiestrze słyszą,

a kiedy trzeba- gra przenikliwie,
raz wesolutko, raz płaczliwie.
To jest muzyki malarz- wierzcie,
więc ważną rolę ma w orkiestrze.
Lubią go bardzo, wiecie dlaczego?
Za piękny koncert Belliniego.”

(Alicja Twardowska, Wojciech Próchniewicz „Wesołe instrumenty”)

W naszej szkole naukę na oboju może rozpocząć nawet siedmiolatek. Jednakże musi być spełniony następujący warunek: dziecko musi mieć już stałe zęby – jedynki i dwójki. Szkoła posiada instrumenty dla młodszych i starszych dzieci.

Perkusja

Klasa perkusji i to prawdziwy wszechświat dźwiękowy. I ten rytmiczny i melodyczny. Perkusja bowiem to całe bogactwo różnych instrumentów. Uczniowie kształcą się w grze: Werblu- najważniejszy instrument dla perkusisty. To na nim uczymy się trzymania pałek i całej techniki oraz tego, że perkusja to nie hałas, ale bogactwo barw i odcieni dynamicznych; Dzwonkach i Ksylofonie- wprowadzają w świat melodii, a po paru latach nauki pozwalają zagrać naprawdę wirtuozowskie utwory; Marimbie i Wibrafonie- starsi kuzyni dzwonków i ksylofonu, dzięki którym, stosując technikę czteropałkową możemy wejść w świat harmonii klasycznej i jazzowej…; Kotłach – dwa, a później cztery. Pozwalają poczuć się uczniom jak muzykom orkiestrowym, a w orkiestrze to kotły są najważniejszym instrumentem perkusyjnym.

To wszystko i wiele więcej oczekuje na chętnych do odkrycia tajemnic świata perkusji…

Puzon

Puzon (po niemiecku Posaune po czesku Pozoun) – instrument dęty blaszany, bardzo blisko spokrewniony z rodziną trąbek, z których wyodrębnił się około XIII wieku, jako trąbka „esowata”. Kształt zbliżony do obecnego otrzymał prawdopodobnie w XV wieku. Składał się wtedy z suwaka, czary głosowej i ustnika. To właśnie dzięki suwakowi puzon różni się zdecydowanie od innych instrumentów z rodziny dętych blaszanych. Suwak – czyli „teleskopowe rurki” w kształcie litery „U” – pozwalają wydłużać lub skracać długość całkowitą rury instrumentu, przez co można zmieniać dźwięki, a tym samym grać na puzonie.
Najstarszy zachowany egzemplarz pochodzi z roku 1551 i został wykonany przez Erasmusa Schnitzera. i jest przechowywany w Germanisches Nationalmuseum. W okresie renesansu i baroku w użyciu była cała rodzina puzonów: sopranowy, altowy, tenorowy oraz basowy. Do czasów dzisiejszych w użyciu pozostały: altowy, tenorowy i basowy. Aczkolwiek bardzo popularna stała się hybryda w postaci puzonu tenorowo- basowego z tzw. wentylem kwartowym B/F uruchamianym kciukiem lewej ręki.
Gigantem, jedynym w swoim rodzaju jest puzon kontrabasowy, używany sporadycznie w niektórych dziełach Richarda Straussa.
Ostatnim i najmłodszym z dużej rodziny puzonów jest puzon wentylowy. Powstał w drugiej połowie XIX wieku i z wyglądu bardziej przypomina dużą, długą trąbkę.
Technika zadęcia na puzonie nie różni się od innych instrumentów blaszanych.
Ale już samo brzmienie puzonu jest ciepłe, bogate i najbardziej przypomina barwę głosu ludzkiego. Puzon jest instrumentem bardzo uniwersalnym – ma zastosowanie w każdym rodzaju muzyki: klasyczna – symfoniczna, kameralna, jazzowa, pop, elektroniczna.
Gra na tym instrumencie – to czysta radość i przyjemność!

Saksofon

Saksofon, instrument dęty drewniany z grupy aerofonów stroikowych, bez którego ciężko wyobrazić sobie współczesną muzykę a szczególnie jazz i pop.
Aktualnie występuje siedem wykorzystywanych odmian tego instrumentu. W szkolnictwie muzycznym uczymy się grać na saksofonie altowym.
Gra na saksofonie jest oryginalną umiejętnością. Opanowanie gry w stopniu podstawowym jest dużo łatwiejsze, niż na innych instrumentach. Grę opanuje każdy, kto ma słuch muzyczny, jest pracowity i gotowy do systematycznej pracy. Dużo trudniejsze jest osiągnięcie własnego brzmienia i stylu.
W przypadku dzieci, naukę mogą podjąć siedmio – , ośmiolatkowie, jeśli tylko są w stanie samodzielnie utrzymać instrument.
Osiągnięcie wysokiego poziomu gry to lata nauki, nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by spróbować.

Skrzypce

To instrument strunowy, smyczkowy. Początkowo za jego ojczyznę uważano Włochy, natomiast niektóre badania naukowców wykazują, że to w Polsce w drugiej połowie XV wieku powstały pierwsze skrzypce i wywodziły się z instrumentarium ludowego. Barok to okres rozkwitu i ogromnej popularności tego instrumentu w Europie. W tym czasie powstało wiele muzyki skrzypcowej oraz wiele zakładów lutniczych, których instrumenty do dnia dzisiejszego okryte są wielką sławą, a są to m. in.: Amati, Guarneri, Stradivari, Groblicze i Dankwarty.
Spośród rodziny instrumentów smyczkowych skrzypce są najmniejsze i najwyżej brzmiące. Charakteryzują się wyjątkowym brzmieniem i szeroką gamą możliwych sposobów wydobycia dźwięku. Pod względem wykonawczym skrzypce dają artyście ogromną przestrzeń do kreowania dźwięku. Skrzypce są podstawą orkiestry symfonicznej, ale także pięknie się prezentują w zespołach kameralnych oraz podczas prezentacji solowych.

Aby zasłuchać się w tym pięknym brzmieniu skrzypiec i przenieść się wraz z nimi do krainy fantazji najlepiej udać się na koncert do filharmonii albo… do Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia. W naszych szkolnych zasobach mamy bogaty wybór tych instrumentów: począwszy od najmniejszych 1/4, 1/2 aż do 3/4 i 4/4. Oznacza to, że dzieci mniejszy mogą swobodnie rozpocząć naukę gry a w miarę wzrostu  i rozwoju zmieniać instrument na większy.

Trąbka

Jednym z instrumentów dętych blaszanych, na którym można nauczyć się grać w naszej szkole jest trąbka. Wbrew pozorom gra na trąbce nie jest taka trudna – wystarczy odrobina chęci. Dla najmłodszych są dostępne plastikowe modele trąbek, które są bardzo lekkie i ułatwiają grę początkującym sześciolatkom. Trąbka jest bardzo wszechstronna, dlatego też jest dużo odmian tego instrumentu, między innymi kornet, który jest dużo mniejszy, dzięki czemu sprawdza się także jako instrument dla początkującego ucznia.

Waltornia

Waltornia to instrument należący do grupy instrumentów dętych blaszanych.

W języku polskim jego oryginalna nazwa to róg, natomiast nazwę „waltornia” (waldhorn) przejęliśmy z języka niemieckiego. W partyturze partię tego instrumentu oznacza się symbolem Cr od włoskiego słowa „corno”.

Waltornia wymaga od muzyka ogromnej precyzji i świetnej kondycji. Muzycy grający na waltorni, uważani są często za największych wirtuozów.

Historia waltorni wywodzi się ze starych instrumentów budowanych przed wiekami z rogu bawolego lub baraniego. Wówczas można było wykonać na nim zaledwie kilka dźwięków, często wykorzystywano róg podczas wypraw myśliwskich ze względu na charakterystyczny ton dźwięku. Z czasem waltornia trafiła w ręce wojska, zaczęto produkować metalowe instrumenty do nadawania sygnałów na polu walki.

Rozbudowa rogów o dodatkowe elementy miała ogromny wpływ na znaczenie tego instrumentu w świecie muzyki. Waltornia zwróciła uwagę wielkich kompozytorów, którzy zafascynowani jej dźwiękami, chętnie zaczęli wykorzystywać ją w muzyce symfonicznej, kameralnej oraz solowej, a swoje koncerty poświęcali mu m.in. W. A. Mozart oraz Josepf Haydn. Ludvig van Beethoven skomponował Sonatę F-dur na waltornie i fortepian.

Wiolonczela

Czym jest?

Najczęściej określana jako „takie duże skrzypce”. Choć jej brzmienie porównywane jest z głosem ludzkim to nikt nie posiada 4,5 oktawy skali, ani tak zróżnicowanej barwy.

Ile waży?

Wiolonczeliści często słyszą współczujące „nie lepiej było grać na skrzypcach?”. Otóż nie. Nikt nie napisał piosenki o prześlicznej skrzypaczce, a o wiolonczelistce i owszem. Duża wiolonczela waży ok 3 kg.

Czemu duża?

Ponieważ są różne rozmiary wiolonczel. Dla osoby dorosłej tzw. duża czyli 4/4, a dla dziecka, tak samo jak w przypadku ubrań, dobiera się rozmiar w zależności od wzrostu: 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 lub 3/4.

Co można zagrać?

Wszystko! Od utworów klasycznych po przeróżne piosenki i ich covery.

Jak się gra na wiolonczeli?

Na siedząco. Wiolonczela posiada nóżkę, na której opiera się ją na podłodze, lewą ręką dotykamy strun, a w prawej trzymamy smyczek.

Z czego jest zbudowana?

Głównie z drewna, chociaż struny i nóżkę ma metalowe. Są także wiolonczele elektryczne, głównie wykorzystywane w muzyce rozrywkowej i współczesnej.